Tuesday, 07 May 2013 Dressage International

Edward Gal, dressuurmythe

De moeilijkste oefeningen lijken hem weinig moeite te kosten. Zijn handen blijven rustig, zijn wenken nauwelijks zichtbaar, zijn zit elegant. Eén met zijn paard. Weinig anderen hebben zo veel dressuurgeschiedenis geschreven als de Nederlander Edward Gal: de twee hoogste scores ooit staan op zijn naam, hij is drievoudig wereld- en tweevoudig Europees kampioen, won met zijn team de bronzen medaille op de Olympische Spelen, veroverde zilver en goud in de worldcupfinale, is de ster van de rechthoek.

Onder zijn zadel lijkt een paard altijd wat meer te kunnen en zet het steeds zijn beste beentje voor, voor zichzelf en voor zijn ruiter. Met de legendarische hengst Totilas, die in zijn handen uitgroeide tot een wonderhengst, opende hij de dressuur voor een nieuw publiek. Waar de moeilijke figuren in de dressuurrechthoek vroeger slechts insiders konden bekoren, trok hij nu immers ook de belangstelling van media die voor de paardensport steeds consequent de neus hadden opgehaald. 

Edward Gal wist met zijn optredens op Totilas miljoenen mensen in de hele wereld te boeien en startte zo een heuse dressuurhype. Dat bleek zowel uit kijkcijfers op tv als uit de grote toeloop om dressuurproeven live mee te maken. Ook Totilas groeide uit tot een internationale ster.

Samen met zijn coach Nicole Werner en zijn partner Hans Peter Minderhoud vormt Edward Gal niet enkel een de perfectie nastrevend team maar was hij altijd een pionier in zijn sport. Zijn optreden op de worldcupfinale 2005 in Las Vegas met de beroemde hengst Lingh, die hij voor het eerst in de dressuurgeschiedenis liet dansen op het feeërieke geluid van moderne meditatiemuziek, blijft in het collectieve geheugen gegrift. Bij dressuurproeven was altijd wel muziek te horen geweest, maar voor de sinds 1980 gereden muziekkür waren tot dan altijd klassieke stukken of schlagers gekozen. De klanken bij de kür van Edward Gal en Lingh zorgden voor een storm van emotie en enthousiasme en luidden een nieuwe tijdperk in de kür in. 

Zijn motto luidt “dressuur is perfectie”. De Nederlander kan die perfectie ook voluit nastreven want hij, Hans Peter Minderhoud en Nicole Werner maken sinds 2011 deel uit van het team GLOCK Netherlands dat in perfecte samenwerking en met geniale ruiterkunst zorgde voor tal van successen, een olympische medaille inbegrepen. 

Sinds één jaar heeft Edward Gal nu GLOCK’s Undercover onder zijn hoede, en opnieuw speelt hij het klaar: de gitzwarte ruin, die hij het koosnaampje Frits heeft gegeven, gaat voor hem door het vuur. Als een komeet steeg het nieuwe dreamteam in de dressuurrechthoek, en na de worldcupkür in ’s-Hertogenbosch waren alle critici overtuigd. Schijnbaar moeiteloos kreeg Frits de moeilijkste bewegingen onder de knie en leerde hij omgaan met de druk op de internationale wedstrijden: de vele bonte bloemen, het publieksgeluid, de zoemende en flitsende camera’s, het lange reizen, en de spanning en geur van wisselende omgevingen. GLOCK’s Undercover vertrouwt “zijn” Edward, hij schenkt hem zijn werkwilligheid, zijn luisterbereidheid, zijn hart. De mythe Edward Gal blijft onaangetast.